Gisteren in de trein een spontaan en memorabel gesprek met twee Marokkaanse jongens. Opeens hadden we een gesprek, waar we ons ook een beetje ongemakkelijk bij voelden. We komen per slot van rekening uit hele andere werelden (ik Nederlandse vrouw van 35).
Ze vertelden over de heftige en destructieve discriminatie & racisme die ze meemaken. Heel erg. “Ik wil heel graag een diploma halen, maar die docente op school behandelde me zo slecht dat ik bang was dat ik haar een keer iets aan zou doen. En niemand geloofde me. Nooit geloven ze ons.”
De ander vertelde dat hij op weg naar huis opgepakt werd en drie maanden vastgezet. Er was een inbraak gepleegd in de buurt en hij voldeed aan het signalement. Ik keek naar z’n vriend en zag aan zijn gezichtsuitdrukkeing dat dit een echt verhaal moest zijn.
Toen ik vroeg wat we moeten doen, zeiden ze “Het enige dat je kan doen, is naar jezelf kijken. Het heeft geen zin om naar een ander te kijken”.
Een indrukwekkende en leerzame ontmoeting.
PS ze waren zwaar onder de indruk dat ik de avond er voor naar een voorstelling van Ali B op de Parade was geweest. Ze konden het bijna niet geloven. 🙂
Populair